VIR Bone!—Recepi literas tuas amicissimas, et in mentem venit responsuro mihi, vel raro, vel nunquam, inter nos intercedisse Latinam linguam, organum rescribendi, loquendive. Epistolæ tuæ, Plinianis elegantiis (supra quod Tremulo deceat) refertæ, tam a verbis Plinianis adeo abhorrent, ut ne vocem quamquam (Romanam scilicet) habere videaris, quam “ad canem,” ut aiunt, “rejectare possis.” Forsan desuetudo Latinissandi ad vernaculam linguam usitandam, plusquam opus sit, coegit. Per adagia quædam nota, et in ore omnium pervulgata, ad Latinitatis perditæ recuperationem revocare te institui.
Felis in abaco est, et ægrè videt.
Omne quod splendet nequaquam aurum putes.
Imponas equo mendicum, equitabit idem ad diabolum.
Fur commodè a fure prenditur.
O Maria, Maria, valdè contraria, quomodo crescit hortulus tuus?
Nunc majora canamus.
Thomas, Thomas, de Islington, uxorem duxit die nuperâ Dominicâ. Reduxit domum posterâ. Succedenti baculum emit. Postridiè ferit illam. Ægrescit illa subsequenti. Proxima (nempe Veneris) est Mortua. Plurimum gestiit Thomas, quòd appropinquanti Sabbato efferenda sit.
Horner quidam Johannulus in angulo sedebat, artocreas quasdam deglutiens. Inseruit pollices, pruna nana evellens, et magna voce exclamavit “Dii boni, quam bonus puer fio!”
Diddle-diddle-dumkins! meus unicus filius Johannes cubitum ivit, integris braccis, caligâ unâ tantum, indutus. Diddle-diddle, etc. Da Capo.
Hic adsum saltans Joannula. Cum nemo adsit mihi, semper resto sola.
Ænigma mihi hoc solvas, et Œdipus lies.
Quâ ratione assimulandus sit equus Tremulo?
| 872 | LETTERS OF C. AND M. LAMB | April |
Quippe cui tota communicatio sit per hay et neigh, juxta consilium illud Dominicum, “Fiat omnis communicatio vestra Yea et Nay.”
In his nugis caram diem consumo, dum invigilo valetudini carioris nostræ Emmæ, quæ apud nos jamdudum ægrotat. Salvere vos jubet mecum Maria mea, ipsa integra valetudine.
Ab agro Enfeldiense datum, Aprilis nescio quibus Calendis.—Davus sum, non Calendarius.
P.S.—Perdita in toto est Billa Reformatura.
